Tanrı'nın Eli

Yavan bir İskoçya maçından sonra, Tanrı'nın Eli Arjantin'e değmeye başlamış. Fransa karşısında daha önce izlemediğimiz bir futbol oynadılar. Diziliş bakımından tabi ki, yoksa öyle 3 ayda dünya kupası kazanacak seviyeye Diego bile getiremez onları. Çok fazla soru işareti olsa da heyecan verici bir giriş diyebiliriz, deplasmanda Fransa'yı 2-0 la geçtiler. Babam Türkiye-Fil Dişi maçını izlerken benim milli takımı seyredelim uyarımı dikkate alınca Drogba'nın golünü de kaçırdık arada.

Yeni Arjantin'de gözüme ilk çarpan şey kalecileri oldu. Serie A'yı fazla sevmediğimden sadece özetlerde görmüştüm Carrizo'yu, ama oldukça umut verici hele bu takımın önemli turnuvalarda kalesini koruyanları hatırlayınca. Rapçi-karateci Burgos, Budist Roa, Dengesiz Franco ve de hele ki kimseye çarpmayan toplarda kontrpiyede kalmasıyla ünlü Cavallero'dan sonra iyi geldi bu adam.

Gago - Mascherano - Guiterez - Maxi dörtlüsü oldukça sert ve yıldırıcı olsalar da arkalarındki tanıdık isimler hala alarm veriyor. Heinze - Demichelis'de ısrar eder mi, yoksa sıkıntıyı öngörmüş müdür Diego onu ilerde göreceğiz. Tabela 2 maçta gol yemediler yazıyor.

Messi Diego ile ilk buluşmasında yine parladı, ilk yarıda ki pozisyonda savunma son anda ayağını uzatmasa çok daha güzel hoşgeldin diyecekti hocasına. Agüero ise kayınbabasını çok da memnun edemeyip son 10 dakika yanında oturdu.

Son olarak her ne kadar yeni kadroya ve özellikle Papa'ya hemen ısınıversem de gözlerim Agüero, Messi'nin bir adım önünde Crespo'yu ve de tabi ki Sorin'i aradı. Evet kariyerlerinin sonundalar, biri hiç oynayamıyor diğeri kıtasının yolunu tutmuş, yeniden yapılanma var vesaire vesaire, bizimki gönül işi vesselam.
Onlara da bir gidenlerden mi yazsak bilemedim.

Diegoryan Günlük:

Fransa : 0 Arjantin : 2 (Guiterez, Messi)