Hatıralarımızda kimimizin net kimimizin de hayal meyal hatırladığı bir ilk maç vardır muhakkak ki...O radyolarda isimlerini duyduğumuz televizyonlarda suretlerini gördüğümüz Fenerbahçeli oyuncuları kanlı canlı görme şansını yakaladığımız o ilk maç...Heyecandan sahadaki futbolculardan çok hayranlıkla tribünlerin izlendiği, içindeki ateşin yangına dönüştüğü...Her ne kadar ben ilk gittiğim maçı hatırlamasam da dünden beri dinledikçe dalıp dalıp eski günlere gitmeme neden oluyor bu beste. Tribünde ne kadar yer bulur, ne kadar söylenir bilemiyorum ama yapanların emeğine söyleyenlerin de sesine sağlık...
Bir sabah tuttu babam elimden,
Götürdü beni en buyuk sevgiye,
Dedi ki gönül ver sen bu renklere,
Bırakma onu en kötü gününde.
İşte ben o günden beridir sana,
Deliler gibi aşığım kanarya,
Kalp dursa bir gün akıl unutsa da,
Ben seni ruhumla sevdim kanarya.
Götürdü beni en buyuk sevgiye,
Dedi ki gönül ver sen bu renklere,
Bırakma onu en kötü gününde.
İşte ben o günden beridir sana,
Deliler gibi aşığım kanarya,
Kalp dursa bir gün akıl unutsa da,
Ben seni ruhumla sevdim kanarya.
2 yorum:
yazdığın günden beridir aklımdaydı bu konu,yazmaya yeni fırsat oldu ben de yazdım bişeyler Tarjeta,ilgini çekerse beklerim Futbol Daima'ya :)
üstad ne diyeceğimi bilemiyorum...
valla anneyle oturduk belki bi saattir dinliyoruz.
tüylerimiz diken diken...
anne çok duygulandı keza bende.
bu nasıl tarifsiz bişeydir bilemedim.
ağzınıza sağlık ne diyim...
Yorum Gönder